{gallery alignment=left-float}afiseslarge/allwn/afisa-immigrants-asoee-ell-engl.jpg{/gallery}

μικροφωνική πλ.Αμερικής 7/3 17:00
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑ 14/3 17:00
μικροφωνική πλ.Ομονοίας 28/3 15:00
ΠΟΡΕΙΑ ΠΛ.ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ 4/4 17:30

συνέλευση μεταναστών & αλληλέγγυων ασοεε

Τη χωρά αυτή θα τη γνωρίσεις καλά μόνο αν καταφέρεις να περάσεις το φράχτη στον Έβρο, μόνο αν δεν πνιγείς κάπου στο Αιγαίο. Από τα κέντρα κράτησης στην αμυγδαλέζα, την Κόρινθο, το Παρανέστι μέχρι την Πατησίων, την πλατεία Αμερικής, την Αχαρνών, η καθημερινότητα για όσους και όσες έχουν το λάθος χρώμα ή τα λάθος χαρτιά είναι ασφυκτική. Ή μάλλον αφόρητη.
Στο κέντρο της πόλης αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Χωρίς χαρτιά σου είναι αδύνατο να δουλέψεις. Αλλά κι όταν βρίσκεις δουλειά, είναι μαύρα, χωρίς ασφάλιση με το αφεντικό να σε κάνει ό,τι θέλει, κι εσύ να είσαι αναγκασμένος/-η να το υπομένεις γιατί αλλιώς θα καλέσει τους μπάτσους. Χωρίς χαρτιά δεν μπορείς να κινηθείς ελεύθερα, να επισκεφτείς τους γονείς και τις/τους φίλες/-ους σου. Χωρίς χαρτιά, όταν αρρωσταίνεις, δεν είσαι σίγουρος/-η αν το νοσοκομείο θα σε δεχτεί. Χωρίς χαρτιά, ο νοικάρης σου, αν του καθυστερήσεις λίγο το νοίκι, είναι έτοιμος να σε πετάξει στο δρόμο κι εσύ ή θα πληρώσεις ή θα φύγεις γιατί δεν γίνεται διαφορετικά. Χωρίς χαρτιά, δεν μπορείς καν να κυκλοφορήσεις στο δρόμο, συχνά κλείνεσαι σπίτι σου όταν πέφτει ο ήλιος. Και όταν μαζεύεις το θάρρος και τελικά βγαίνεις έξω, περπατάς διστακτικά και γεμάτος/-η φόβο. Κάθε έξοδος από το σπίτι είναι σαν περιπέτεια, βγαίνεις και δεν ξέρεις αν θα ξαναγυρίσεις, γιατί ένα μέρος όπου σίγουρα μπορεί να πας…

…είναι τα στρατόπεδα κράτησης ή κάποιο αστυνομικό τμήμα. «Είναι ένας απ’ τους τρόπους που έχει βρει το ελληνικό κράτος και η αστυνομία για να βασανίζει τους μετανάστες. Πολλοί μετανάστες στη σκέψη και μόνο ότι είναι εκεί μέσα χωρίς να ξέρουν πότε θα βγουν φτάνουν στο σημείο να τρελαίνονται. Εκεί μέσα δεν μας παρέχουν τίποτα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κοιμάσαι. Η ζέστη το καλοκαίρι είναι αφόρητη. Το φαγητό είναι κακό και πολύ λίγο. Δεν μας δίνουν φάρμακα, ούτε ρούχα, αλλά ακόμα και όταν κάποιος είναι άρρωστος αυτός που θα κρίνει αν θα μπορέσει να δει γιατρό είναι οι ίδιοι οι μπάτσοι, οι οποίοι πάντα το καθυστερούν ή και αδιαφορούν τελείως. Οι μετανάστες δε μπορούν να επικοινωνήσουν με τις οικογένειες τους αφού τους απαγορεύεται να έχουν τηλέφωνα ενώ τα επισκεπτήρια διαρκούν ελάχιστο χρόνο και αυτό επαφίεται κάθε φορά στους εκάστοτε μπάτσους. Οι μεταγωγές είναι συχνό φαινόμενο, και πάγια μορφή τιμωρίας δυσκολεύοντας έτσι ακόμα περισσότερο την επικοινωνία με τους δικούς μας ανθρώπους. Οι αστυνομικοί μπαίνουν όποτε θέλουν στα κελιά και χτυπούν τον κόσμο. Μας συμπεριφέρονται σαν αντικείμενα, σα να μην είμαστε άνθρωποι. Και όταν μετά από ένα 18μηνο ή και παραπάνω μας αφήνουν, αν δε μας έχουν απελάσει στο μεταξύ, βγαίνουμε έξω με ένα χαρτί που λέει ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε τη χώρα. Και όλα αυτά, μόνο και μόνο επειδή είμαστε μετανάστες».
Δεν είναι μόνο αυτά όμως. Είναι και όλα εκείνα που συνέβαιναν και συνεχίζουν να συμβαίνουν καθημερινά ακόμα κι αν δεν έχεις καταλήξει σε κάποιο κέντρο κράτησης, ακόμα κι αν έχεις χαρτιά. Είναι το 2ωρο ή και ολόκληρη η νύχτα που θα αναγκαστείς να περάσεις στο αλλοδαπών όταν ο μπάτσος που είδε τα χαρτιά σου θέλει να σιγουρευτεί ότι όντως είσαι εσύ. Είναι οι γνωστοί φασίστες αστυνομικοί που παραμένουν στην αστυνομία χωρίς να τους ελέγχει κανείς. Είναι οι νόμοι που επιτρέπουν στους μπάτσους να σε συλλάβουν έχεις δεν έχεις χαρτιά βαφτίζοντάς σε ‘κίνδυνο για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια’. Είναι η κατάσταση στα τραίνα και στα λεωφορεία, όταν οι περισσότεροι δεν κάθονται στη θέση δίπλα σου, όταν ανταλλάζουν ματιές μεταξύ τους, όταν σε κοιτάνε και ξέρεις ότι θα προτιμούσαν να κατέβεις. Είναι η συμπεριφορά των μπάτσων στους ελέγχους που δεν τους φτάνει να δουν τα χαρτιά, θέλουν να σε εξευτελίσουν, να σου δείξουν ότι δεν είσαι τίποτα, όταν σε ρωτάνε ξανά και ξανά από πού είσαι, γιατί δεν γυρίζεις πίσω, τι κάνεις εσύ εδώ, όταν αφού δουν τα χαρτιά, τα πετάνε κάτω και σου λένε μάζεφτα. Είναι όλα αυτά που σε κάνουν να σκέφτεσαι «γιατί δε γυρνάω πίσω; Ακόμα κι εγώ αναρωτιέμαι συχνά. Γιατί να μένω σε μια χώρα που με βλέπουν σα ξένο, σαν απειλή, σαν κάποιον που ευθύνεται για ό,τι κακό συμβαίνει στη ζωή τους. Γιατί μέρα παραμέρα ξαναμαθαίνεις ότι δεν ανήκεις εδώ».
Εδώ όμως είναι και εκείνοι και εκείνες που δε φοβούνται, που ξεπερνούν μαζί, στηρίζοντας ο ένας την άλλη τους φόβους τους και αγωνίζονται ενάντια στην καθημερινή καταπίεση. Είναι όσοι συμμετείχαν σε εξεγέρσεις και απεργίες πείνας στα στρατόπεδα κράτησης. Είναι οι μετανάστες που εξεγέρθηκαν στο στρατόπεδο κράτησης της Αμυγδαλέζας τον Αύγουστο του 2013 ενάντια στις άθλιες συνθήκες, την απουσία ιατρικής περίθαλψης και την παράταση του χρόνου κράτησης. Είναι οι ίδιοι μετανάστες που με την υποστήριξη αλληλέγγυων ντόπιων κατάφεραν να αθωωθούν στη δίκη τους ένα χρόνο μετά την εξέγερση. Είναι οι μετανάστες που εργάζονταν στα χωράφια της Σκάλας Λακωνίας και της Μανωλάδας, στο εργοστάσιο ανακύκλωσης στον Ασπρόπυργο και στα ψαράδικα της Νέας Μηχανιώνας και ενώθηκαν όλοι μαζί για να απεργήσουν ενάντια στα άθλια μεροκάματα και τις συνεχείς ρατσιστικές επιθέσεις της αστυνομίας. Είναι οι μετανάστες στην Ερμού και την Ασοεε που δίπλα δίπλα με αλληλέγγυους ντόπιους αντιστάθηκαν ξανά και ξανά στις επιθέσεις αστυνομίας και φασιστών για να υπερασπιστούν το να μπορείς να βγάζεις τα προς ζην πουλώντας πράγματα στο δρόμο.
Αυτούς τους αγώνες αλλά και άλλους μικρούς, καθημερινούς που δίνει ο καθένας κι η καθεμία μόνος του/μόνη της μαζί και με τις απλές χειρονομίες αλληλεγγύης από ντόπιους, τους θυμόμαστε γιατί μας δίνουν δύναμη για το μέλλον. Δύναμη για να δούμε ότι έχει έρθει η στιγμή να κοιτάξουμε πέρα από το φόβο και να αγωνιστούμε για μία ζωή με αξιοπρέπεια. Να φωνάξουμε χαρτιά για όλους-ες από το πρώτο δευτερόλεπτο και χωρίς προϋποθέσεις, να διεκδικήσουμε να κλείσει και το τελευταίο στρατόπεδο κράτησης ή φιλοξενίας μεταναστών, να κατακτήσουμε μία καθημερινότητα χωρίς ρατσισμό και συνεχείς εξευτελισμούς από την αστυνομία.
ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ
ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

συνέλευση μεταναστών & αλληλέγγυων ασοεε

{gallery alignment=left-float}afiseslarge/allwn/afisa-immigrants-asoee-bangla-ordu-web.jpg{/gallery}
{gallery alignment=left-float}afiseslarge/allwn/afisa-immigrants-asoee-franc-arab.jpg{/gallery}

{gallery alignment=left-float}afiseslarge/allwn/mohammed-page-001.jpg{/gallery}

αναδημοσίευση από το blog του

αυτοδιαχειριζόμενου χώρου ΑΝΑΤόΠΙΑ

αφίσα της αυτόνομης ομαδας

antifa BZ project

{gallery alignment=left-float}afiseslarge/allwn/cf83cf84cf81ceb1cf84-sygk-24-2-15-antifa-asn.jpg{/gallery}

αναδημοσίευση από το blog του

αυτοδιαχειριζόμενου χώρου ΑΝΑΤόΠΙΑ

Αφίσα ενάντια σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενάντια στην εθνική ενότητα των ντόπιων εργατών με τα αφεντικά τους και υπέρ των αγώνων των μεταναστών εργατών, μέσα και έξω απο τα κέντρα κράτησης. Κολλήθηκε στους δρόμους της Νόρμαν και της Αγ.σοφίας απο τον Αντιφασιστικό Πυρήνα Αγ.σοφίας-Νόρμαν και καλεί στην πορεία που θα γίνει το Σάββατο 28/2 στις 12:00 (στο Παράρτημα), απο την Αντιφασιστική Συνεννόηση 65 (ΑΣ65).

{gallery alignment=left-float}afiseslarge/allwn/cf83cf84cf81ceb1cf84-26-2-25-acid-brain.jpg{/gallery}

αναδημοσίευση από το blog του

αυτοδιαχειριζόμενου χώρου ΑΝΑΤόΠΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ: Σάββατο 28/2 στις 12 στο Παράρτημα

απο την αυτόνομη πολιτική ομάδα Acid B.rain

{gallery alignment=left-float}eikonessmall/mohamed_kamara.jpg{/gallery}

αναδημοσίευση από το σάιτ τη

ΚΕΡΦΑΑ

Ο Μοχάμεντ Καμαρά, ετών 21, από την Γουϊνέα είναι άλλος ένας νεκρός πρόσφυγας στα χέρια της Ελληνικής Αστυνομίας, εξ αιτίας της εγκληματικής αδιαφορίας για την υγεία των κρατούμενων. Ήρθε στην Ελλάδα το 2012. Επιχείρησε να φύγει από τη Πάτρα αλλά κατέληξε για ένα οκτάμηνο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Κορίνθου.

Σύμφωνα με τους φίλους του έκανε αίτηση για άσυλο στη Κατεχάκη και του δόθηκε απορριπτική απάντηση στα μέσα Γενάρη το 2015. Μετά συνελήφθη στην Πεύκη στις 7 Φλεβάρη και στις 9 Φλεβάρη μεταφέρθηκε στα κρατητήρια του Αστυνομικού Τμήματος Κηφισιάς. Εκεί παραπονιόταν για την υγεία του. Μεταφέρθηκε στο Αμαλία Φλέμιγκ σε κωματώδη κατάσταση στις 20 Φλεβάρη όπου κατέληξε. Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουμε ήταν από τη προηγούμενη μέρα σε αυτή τη κατάσταση!

αναδημοσίευση από το

athens.indymedia.org

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

ΧΑΡΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Χρειάστηκαν 3 θάνατοι – δολοφονίες μεταναστών (εκ των οποίων 2 βαφτίστηκαν αυτοκτονίες και 1 θάνατος από παθολογικά αίτια) για να παρουσιαστεί η διέξοδος της κατάργησης των στρατοπέδων συγκέντρωσης από την αριστερή – πλέον- κυβέρνηση, η οποία «έπεσε απ’ τα σύννεφα» συνειδητοποιώντας τις συνθήκες κράτησης των μεταναστών και έσπευσε να εκδηλώσει την ντροπή της και να διαβεβαιώσει ότι θα ακολουθήσουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν στην επίτευξη του πολυπόθητου «κράτους δικαίου». Ο Σύριζα υπόσχεται να κλείσει τα -περισσότερα- στρατόπεδα συγκέντρωσης και να μετατρέψει ορισμένα σε «κέντρα φιλοξενίας», στα οποία ισχυρίζεται ότι δεν θα ισχύει το προηγούμενο καθεστώς εγκλεισμού, αλλά θα διαιωνίζεται η λογική του αποκλεισμού και της παρανομοποίησης της ύπαρξης -η οποία αποτελεί την θεμελιακή σκέψη για τη δόμηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης-, αφού η διαμονή των μεταναστών θα υφίσταται υπό περιοριστικούς όρους (π.χ. τακτική παρουσία σε Α.Τ., δήλωση τόπου κατοικίας κλπ.).

Η μόνη λύση που παρέχεται απέναντι στη φριχτότερη έκφανση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού προβλέπει την παράταση διαμονής των μεταναστών για 6 μήνες και τη δυνατότητα ανανέωσης αυτού του χρονικού διαστήματος ή τον επαναπατρισμό τους, «ξεχνώντας» ότι ο τελευταίος δεν αποτελεί επιλογή, καθώς μπορεί να οδηγήσει μόνο σε περαιτέρω εξαθλίωση ή ακόμη και στο θάνατο. Η αναπόδραστη κατάληξη αυτού του σχεδίου, δεν μπορεί παρά να είναι η προσφυγή των μεταναστών στην έσχατη λύση, στη μετακίνησή τους, δηλαδή, μέσω του δουλεμπορίου, με πιθανό αποτέλεσμα τον εκ νέου εγκλεισμό τους σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης κάποιου άλλου ευρωπαϊκού κράτους.

Η πλασματική αυτή διέξοδος που προτείνεται κατά το συνήθη τρόπο καπήλευσης ελπίδων της αριστεράς, δεν αποτελεί, παρά το προσωρινό παυσίπονο στο κρίσιμο και πολύπλευρο μεταναστευτικό ζήτημα, οι παρενέργειες του οποίου, αναπόφευκτα, θα εξαθλιώσουν περαιτέρω τους ήδη ψυχικά και σωματικά καταπτοημένους μετανάστες που έχουν υποστεί την καταπίεση με κάθε δυνατό τρόπο. Όσο δεν δίνεται απάντηση στη ρίζα του καθεστώτος εξαίρεσης και της φασίζουσας επικρατούσας νοοτροπίας, η οποία εμβληματοποιείται, αλλά δεν εξαντλείται, στην ύπαρξη των στρατοπέδων συγκέντρωσης, η εξουσία και το κεφάλαιο θα εξακολουθούν την προώθηση του κοινωνικού κανιβαλισμού. Οι μετανάστες καθίστανται αφενός, υποτιμημένο εργατικό δυναμικό προς εκμετάλλευση, εκ μέρους μικρών και μεγάλων αφεντικών, και, αφετέρου, αποδιοπομπαίος τράγος, έτοιμος να κατασπαραχθεί από μια εξίσου εξαθλιωμένη κοινωνία, ως ο μόνος απτός εχθρός και ορατός «υπαίτιος» της κατάστασής της.
Απέναντι στην ποινικοποίηση της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και την παρανομοποίηση της εργασίας, ως φυσική προέκταση της προσχηματικής απελευθέρωσης των μεταναστών από πλευράς της αριστεράς που δεν θα διστάσει να τους πετάξει απροστάτευτους στην αρένα με τα λιοντάρια (βλ. «αγορά εργασίας» ήτοι Μανωλάδα), προτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ ντόπιων και μεταναστών στη βάση των κοινών αγώνων ενάντια στους κοινούς τους δυνάστες. Ελάχιστη προϋπόθεση για την εξάλειψη της εκμετάλλευσης των μεταναστών είναι η παροχή χαρτιών και η ελεύθερη μετακίνησή τους. Αποτελεί επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθούν δομές αλληλεγγύης, χωρίς προϋποθέσεις, εξαιρέσεις και ελεγκτικά μέσα. Από την άλλη πλευρά, το αντιφασιστικό κίνημα οφείλει να αναβαθμίσει τις δικές του δομές υποστήριξης των μεταναστών και να ενδυναμώσει τις μεταξύ τους σχέσεις μέσα από ταξικούς σχηματισμούς στην πάλη ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά.

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΑΞΙΚΑ
ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ            

Σάββατο 28 Φεβρουαρίου                                                                        

Αναχώρηση από Θεσσαλονίκη: 8.30 πμ Άγ. Βενιζέλου                                    

Συγκέντρωση & Πορεία στην Ξάνθη: 12.00 μμ, κεντρική πλατεία (Ρολόι)

Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό
«Μαύρο και κόκκινο»
mauro-kokkino@hotmail.com
maurokokkino1936.wordpress.com

αναδημοσίευση από το blog της

αυτοοργανωμένης συλλογικότητας στο Μενίδι “ρωγμή στο κυρίαρχο”

Δύο ακόμη θύματα μετρά την τελευταία εβδομάδα το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα. Συγκεκριμένα o 23χρονος Αφγανός Σαγιέντ Μεχντί Αχμπαρί, εκεί κρατούμενος, αφού παρουσιάσε επανειλημμένως αδιαθεσία μεταφέρθηκε στο νοσoκομείο Σωτηρία, όπου και πέθανε την Τρίτη 10/2/15. Το γεγονός αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει εκ νέου τις καταγγελίες που αφορούν στις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης αυτών των ανθρώπων οι οποίοι, πέραν του ότι στερούνται καθημερινώς βασικών όρων μιας αξιοπρεπούς ζωής, όπως θέρμανσης, ειδών υγιεινής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, εντέλει αφήνονται να πεθάνουν απο ‘’ανεξιχνίαστα αίτια’’. —- Προφανώς όμως η κτηνωδία δε σταματά εδώ, καθώς το θάνατο του 23χρονου ακολούθησε η αυτοκτονία του Ναντίμ το βράδυ της Παρασκευής 13/2/15. Ο 28χρονος Πακιστανός βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του καθώς δεν άντεξε το ενδεχόμενο μιας επ’ αόριστον κράτησης μετά την παρέλευση του 18μήνου της προφυλάκισης.

Αυτή η κεκαλυμμένη φυλακή μετρά 4 νεκρούς στο ενεργητικό της και όσο εξακολουθεί να υπάρχει είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι καθημερινά θα έρχονται στο φώς γεγονότα και πρακτικές που προσβάλλουν την ανθρώπινη ζωή, για να μη μιλήσουμε για αυτά που συμβαίνουν πίσω από τα κάγκελα μέσα στο άβατο του στρατοπέδου κι τα οποία θα φροντίσουν να μη μάθουμε. Το καρκίνωμα των στρατοπέδων συγκέντρωσης ακολουθεί με ευλαβική ακρίβεια τη γενικότερη τάση της ‘’πολιτισμένης’’ Ευρώπης, κι όχι μόνο, να αντιμετωπίζει τους μετανάστες σαν κοινωνικά απόβλητα. Για του λόγου το αληθές, περίπου 300 μετανάστες χάθηκαν στον υδάτινο τάφο της Μεσογείου τις τελευταίες μέρες, στην προσπάθειά τους να φτάσουν από τη Λιβύη στις ιταλικές ακτές, μέσα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες. Παρατηρούμε λοιπόν ότι η ‘’Ευρώπη των λαών’’ έχει κλειστά τα σύνορά της για τους λαούς του κόσμου όταν δεν τους χρειάζεται πλέον , καθώς η τακτική του να χρησιμοποιούνται οι άνθρωποι αυτοί κατά το δοκούν, είτε ως φθηνό εργατικό δυναμικό, είτε ως εξιλαστήρια θύματα για όλα τα κακώς κείμενα, είναι πάγια. Κι από την άλλη έχουμε το ευρωπαϊκό παράδοξο των ανοιχτών συνόρων για τις επενδύσεις και τις τραπεζικές καταθέσεις και των κλειστών συνόρων για πρόσφυγες και μετανάστες.

Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με μια οικονομική ένωση η οποία, παρά τις φιλότιμες, προσπάθειές της, δεν καταφέρνει πάντοτε να κρύψει τον καθάρα ωφελιμιστικό της χαρακτήρα αφου πατώντας επι πτωμάτων αποβλέπει στη με κάθε κόστος προσαύξηση του κέρδους. Γι’ αυτό και δε βλέπει ανθρώπους, ζωές και δικαιώματα, βλέπει χρήμα, αριθμούς και ποσοστά. Βλέπει ανθρώπους αναλώσιμους των οποίων το προσδόκιμο ζωής εξαρτάται από τον πλούτο που μπορούν να παράξουν για το κεφάλαιο.

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΡΩΓΜΗ ΣΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ

Αυτοοργανωμένη Συλλογικότητα στο Μενίδι

{gallery alignment=left-float}eikonessmall/P22108281.jpg{/gallery}

αναδημοσίευση από το blog της

αναρχικής ομάδας από τα Άνω Λιόσια “Ζώνη Ε'”

{gallery alignment=left-float}eikonessmall/20150221_134954.jpg{/gallery}

αναδημοσίευση από

athens.indymedia.org

Το μεσημέρι του Σαββάτου 21.02 πραγματοποιήσαμε Μικροφωνική και μοίρασμα κειμένων ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην πλατεία Αγίου Νικολάου στο Βόλο.

Ανοικτή Συνέλευση Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης Μαγνησίας

{youtube}O2Z3TSF4tPM{/youtube}