{gallery alignment=left-float}afiseslarge/allwn/lager-640×457.jpg{/gallery}

αναδημοσίευση από

nolager θεσσαλονίκης

ΕΓΙΝΕ Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Περισσότεροι από 1.200 νεκροί μετανάστες σε μια εβδομάδα στις θάλασσες της Μεσογείου. Από την αρχή του χρόνου 1750 υπολογίζεται πως πνίγηκαν σε ναυάγια αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Η υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής συνεχίζεται και οι νεκροί μετανάστες αντιμετωπίζονται απλά ως αριθμοί.

Η Ευρώπη-Φρούριο δολοφονεί.

Η σιωπή είναι συνενοχή…

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 28/4_18.00 ΚΑΜΑΡΑ

συνέλευση No Lager στη Θεσσαλονίκη

{gallery alignment=left-float}/afiseslarge/allwn/20150426_LE_NOMADES_DE_LA_CITE.jpg{/gallery}

αναδημοσίευση από

no lager θεσσαλονίκης

ΕΥΡΩΠΗ-ΚΑΤΕΡΓΟ

σύνορα & στρατόπεδα συγκέντρωσης

σάββατο 25/04/2015_19:00_εργατικό κέντρο

Η ιστορία της δημιουργίας κέντρων κράτησης για πρόσφυγες και μετανάστες-τριες, Εισήγηση από την ομάδα μεταναστών και προσφύγων CLANDESTINA (Θεσ/νίκη).

Στρατόπεδα συγκέντρωσης και άλλες μορφές κράτησης στην ελλάδα σήμερα. Αγώνες ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, Εισήγηση από τη συνέλευση NO LAGER (Θεσ/νίκη).

Απόπειρες διάβασης συνόρων, εμπειρίες από το βορειοανατολικό σύνορο.

κυριακή 26/04/2015_13:00_ΑΚΟΙΧΙ

Συλλογική κουζίνα

Les nomades de la cité

αναδημοσιευση απο

ΚΕΕΡΦΑ

Κραυγή διαμαρτυρίας μέσα από τους απεργούς πείνας της Αμυγδαλέζας

Η ρατσιστική υστερία που ξεσηκώνει η ΝΔ και οι φασίστες κατά των μεταναστών αυτές τις μέρες δεν μπορεί να κρύψει την βάρβαρη μεταχείριση των κρατούμενων προσφύγων μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι οποίοι προχώρησαν ξανά σε απεργία πείνας από τη μέρα του Πάσχα.

Σύμφωνα με καταγγελίες κρατουμένων της Αμυγδαλέζας στην ΚΕΕΡΦΑ τους δόθηκε πανάθλιο φαγητό που βρωμούσε κατά το περασμένο σαββατοκύριακο του Πάσχα. Το φαγητό ήταν αποθηκευμένο σε ανοιχτό χώρο αφού προηγούμενα βρίσκονταν σε κάποιο ψυγείο. Η μυρωδιά του ήταν ανυπόφορη και υπήρξαν άνθρωποι που είχαν πόνους στο στομάχι.

Γι αυτό και ξεκίνησαν απεργία πείνας ζητώντας καλύτερο φαγητό και την ελευθερία τους.

Τρία άτομα κατέληξαν στο νοσοκομείο.

Είναι καιρός η κυβέρνηση να γυρίσει την πλάτη στις ρατσιστικές υστερικές κραυγές και να ακούσει τη φωνή του κινήματος και των μεταναστών που διεκδικούν δικαιώματα και ελευθερίες.

Αυτές τις μέρες που οι πρόσφυγες από την Συρία και την Αφρική φτάνουν στην Ελλάδα, κατατρεγμένοι από πολέμους και μόλις ξεφεύγοντας από το θάνατο, η λύση είναι η ανθρώπινη υποδοχή και όχι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Λεφτά θα βρεθούν αν σταματήσουν οι πολεμικές δαπάνες για λογαριασμό του ΝΑΤΟ που σκορπάνε το θάνατο και τη προσφυγιά στις χώρε από όπου προέρχονται οι πρόσφυγες.

ηχητικό ντοκουμέντο

αναδημοσίευση από

no lager στη θεσσαλονικη

Tην Τετάρτη 8 Απρίλη σταμάτησαν την απεργία πείνας και οι τελευταίοι από τους 23 μετανάστες (εκτός από έναν που συνεχίζει ακόμη), οι οποίοι πριν από 18 ημέρες, τη Δευτέρα 23 Μάρτη, είχαν επιλέξει αυτό το έσχατο μέσο αγώνα για να απαιτήσουν την ελευθερία τους και το κλείσιμο των κέντρων κράτησης.

Οι απεργοί πείνας σταμάτησαν καθώς, ήδη ταλαιπωρημένοι από την πολύμηνη κράτηση, είχαν φτάσει στα όρια των αντοχών τους, ενώ ταυτόχρονα οι ανθρωποφύλακες φόρεσαν πλέον το προσωπείο της “ανθρωπιάς”, διαβεβαιώνοντας τους απεργούς πείνας ότι θα απελευθερωθούν άμεσα είτε λόγω 6μηνου είτε λόγω αίτησης ασύλου. Συνολικά από τους 23 απεργούς πείνας έχουν ήδη αφεθεί 6.

Στην αρχή της απεργίας πείνας οι μπάτσοι είχαν καταφύγει σε τρομοκρατία και εκφοβισμούς, αρνούμενοι να δώσουν στους απεργούς πείνας τσάι και καφέ και απειλώντας να τους διασκορπίσουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη τη χώρα. Αυτό αποτράπηκε χάρη στην αποφασιστικότητα των απεργών αλλά και λόγω των αλληλέγγυων, που βρέθηκαν από τις πρώτες μέρες κοντά στους απεργούς πείνας (σε αντίθεση με το τραγικό κινηματικό έλλειμμα στις μεγάλες απεργίες πείνας των έγκλειστων μεταναστών το καλοκαίρι/φθινόπωρο του 2013.).

Στην προσπάθειά τους οι αρχές να αποτρέψουν την εξάπλωση της απεργίας πείνας απομόνωσαν τους απεργούς σε ξεχωριστές πτέρυγες και προχώρησαν σε “βελτίωση” των συνθηκών κράτησης, ενώ απελευθερώθηκαν γύρω στους δέκα μετανάστες που αντιμετώπιζαν σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα και πριν την απεργία πείνας δεν είχαν καν εξεταστεί από γιατρό. Στη συνέχεια απελευθερώθηκαν περίπου δέκα ακόμη μετανάστες, που κρατούνταν πολύ πάνω από το 6μηνο και γύρω στους 40 ανήλικους, όταν απείλησαν ότι θα ξεκινήσουν κι αυτοί απεργία πείνας.

Να σημειώσουμε ότι αρκετοί από τους ανήλικους είχαν ήδη πραγματοποιήσει απεργία πείνας (που δεν είχε μαθευτεί τότε) στις 19 και 20 Μάρτη 2015 στο «Τμημα Διωξης Λαθρομεταναστευσης» στη Λητή Θεσσαλονίκης. Το συγκεκριμένο κολαστήριο είναι από τους χειρότερους χώρους κράτησης και οι ανήλικοι είχαν μεταφερθεί εκεί από την Αμυγδαλέζα, στα πλαίσια του μηντιακού «αδειάσματός» της. Μετά τη διήμερη απεργία πείνας στη Λητή οι ανήλικοι μεταφέρθηκαν στο Παρανέστι, από όπου τελικά απελευθερώθηκαν. Σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις των ανθρωποφυλάκων, μέσα στο Πάσχα θα απελευθερωθούν άλλοι 20 ανήλικοι. Αξιοσημείωτο δε ότι ως απελευθέρωση νοείται η μεταφορά των ανηλίκων σε ανοιχτούς χώρους “φιλοξενίας” όταν αυτοί αδειάζουν, γιατί οι ήδη υπάρχοντες είναι υπερπλήρεις. Όταν δηλαδή οι ανήλικοι που βρίσκονται εκεί αφήνονται να φύγουν για κάποιους λόγους ή το σκάνε, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις που ανήλίκοι μετανάστες εξαφανίζονται έχοντας πέσει θύματα trafficking ή κυκλωμάτων εμπορίας οργάνων. Η αναφορά αυτή γίνεται όχι φυσικά για να δείξουμε ότι η φυλάκισή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελεί προστατευτικό μέτρο, όπως θέλει να διατυμπανίζει η εκάστοτε κυβέρνηση. Ο εγκλεισμός τους στα κέντρα κράτησης αποτελεί αντίθετα ένα τμήμα στο φαύλο κύκλο της πολύπλευρης εκμετάλλευσης των ανήλικων μεταναστών, που εκτείνεται από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι και τις διάφορες ΜΚΟ και άλλες οργανώσεις που αναλαμβάνουν την “προστασία” τους.

Όλο αυτό το διάστημα βασικό μέλημα των αρχών ήταν η απεργία πείνας να παραμείνει αόρατη, αόρατη όπως και οι φυλακισμένοι μετανάστες. Ωστόσο, σύντροφοι και συντρόφισσες από διάφορες συλλογικότητες σε Θεσσαλονίκη, Δράμα, Πάτρα, Αθήνα κ.α. στήριξαν και δημοσιοποίησαν την απεργία πείνας των μεταναστών στο Παρανέστι. Να σημειώσουμε εδώ την εκκωφαντική σιωπή της (κυβερνώσας και μη) αριστεράς, αλλά και ενός μεγάλου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας που “ελπίζει” , δείχνει ανοχή αλλά και επικροτεί την κυβέρνηση “εθνικής σωτηρίας”.

Οι δεσμοί αλληλεγγύης που φτιάχτηκαν μέσα από την απεργία πείνας στο Παρανέστι, όπως και η σταθερή επικοινωνία με τους φυλακισμένους μετανάστες που εδραιώθηκε, μας δεσμεύουν να συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την απελευθέρωση και του τελευταίου μετανάστη.

Μαζί με τους φυλακισμένους μετανάστες να γκρεμίσουμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης!
Χαρτιά στους μετανάστες – κλωτσιές στους ρατσιστές!

Συνέλευση No Lager στη Θεσσαλονίκη

Απρίλης 2015

{gallery alignment=left-float}/Photos/paranesti/MG_6975-640×427.jpg{/gallery}

αναδημοσίευση από

no lager στη θεσσαλονικη

Hello everybody,
I am on behalf of other prisoner in pranesti Drama Camp express our deep appreciation to the people who came to pranesti Camp and start demonstration and describe their supporting to us today afternoon at 4/4/2015. I can dare say that with the supporting of you people we can continue our strikes against imprisonment or detention . as a young teenager I cannot tolerate being in jail for this long time. we want the supporting of you and our demand is to be free . and as human being this is the right of each persons to freely live in every community. once again thanks alot for your supporting . we are with you and we hope that you send our demand to the high ranking officials . about closing of the Pranesti Drama Camp as soon as possible. because we have lots of problems here in the Camp like: food , health and other facility .

best regard : […………]* from [….]* ……

* Για ευνόητους λόγους δεν δημοσιεύουμε το όνομα και τη χώρα από την οποία είναι ο μετανάστης

** Κατά τη διάρκεια της δράσης μας έξω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στο Παρανέστι ανταλλάσσαμε συνεχώς μηνύματα με τους έγκλειστους μετανάστες με μπουκάλια με μηνύματα που πετούσαμε μέσα στο στρατόπεδο και τα οποία μας τα επέστρεφαν με δικά τους μηνύματα. Σε κάποια από αυτά ανταλλάξαμε μέιλ και τηλέφωνα για να μπορέσουμε να επικοινωνούμε. Θα υπάρξει σύντομα αναλυτική ενημέρωση. Κάποιες φωτογραφίες από τη δράση: εδώ

{gallery alignment=left-float}/afiseslarge/allwn/paranesti-apegia-peinas-page-001.jpg{/gallery}

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΝΕΣΤΙ ΔΡΑΜΑΣ ΑΠΟ 23/3

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Πέμπτη 2/4, 20.00 Καμάρα: Ενημέρωση-Προβολή

Παρασκευή 3/4, 18.00: Διαδήλωση Αλληλεγγύης

συνέλευση  no lager θεσσαλονικη

Απο το Παρανέστι ως τα Διαβατά Στρατόπεδα & Φυλακές Ποτέ & Πουθενά

κάλεσμα από τη Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο» για την πορεία 3 Απριλίου 18.00

(κείμενο No Lager Θεσσαλονίκης)

Έχουν περάσει λίγες εβδομάδες από τότε που η ελληνική κοινωνία ξαναέπεσε από τα σύννεφα αντικρύζοντας (μέσα από τα μίντια) τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Από τότε πλήθος δημοσιογράφων και ανθρωπιστικών οργανώσεων έχουν σπεύσει να καταδικάσουν τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν πίσω από τα κάγκελα των κέντρων κράτησης μεταναστών, ενώ ο νέος υπουργός των μπάτσων Πανούσης δηλώνει παντού την πρόθεσή του να τα κλείσει… ή τέλος πάντων να τα σουλουπώσει.

Δεν αρκεί να πούμε ότι όλη αυτή η κλάψα είναι υποκριτική, ειδικά από τη στιγμή που η κυβερνοαριστερά προεκλογικά διατυμπάνιζε πως «με τους μετανάστες υπήρχε πρόβλημα» κλείνοντας το μάτι στον ελληνικό ρατσιστικό βούρκο που πήγαινε προς την κάλπη. Κρίνοντας τις, ως αυτό που πραγματικά είναι, οι «ανθρωπιστικές» προτάσεις για το πρόβλημα, συνεχίζουν να καταφάσκουν στη διαχείριση μιας υποτιμημένης/πλεονάζουσας ζωής και δεν αντιπαρατίθενται στην ουσία της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Και δεν το κρύβουν, αφού τα βασικά επιχειρήματα όσων προωθούν τον εξωραϊσμό των στρατοπέδων συγκέντρωσης είναι ο διεθνής διασυρμός της χώρας και τα πρόστιμα που καταβάλλονται για την μη τήρηση των προδιαγραφών λειτουργίας τους.

Πίσω από τις, εκ του ασφαλούς, καταγγελίες, η συνθήκη του εγκλεισμού παραμένει το ίδιο βασανιστική για αυτούς που την βιώνουν. Οι μπάτσοι και οι δεσμοφύλακες εντός των στρατοπέδων και των κρατητηρίων συνέχιζουν να υπενθυμίζουν στους έγκλειστους μετανάστες αυτό που ευθαρσώς δήλωνε ο πρόεδρος του σύριζα, ότι «το κράτος έχει συνέχεια». Συνέχεια στις δολοφονίες… Γιατί κάθε αυτοκτονία μπροστά στην απόγνωση που προκαλεί ο εγκλεισμός, κάθε θάνατος που προκαλείται από την εσκεμμένη αδιαφορία των ανθρωποφυλάκων για όσους πάσχουν από κάποια ασθένεια είναι δολοφονίες με όλη την σημασία της λέξης.

Απέναντι στους ελιγμούς και τις υποσχέσεις του σύριζα, οι μετανάστες δεν καταλαβαίνουν από «αλλαγές» και «ελπίδες που έρχονται». Δεν συμβιβάζονται ούτε με μια “ανθρωπιστική” κράτηση 6 μηνών ούτε με την εξίσου “ανθρωπιστική” 6μηνη αναστολή της απέλασής τους.

Από τις 23 Μαρτίου 23 μετανάστες, έγκλειστοι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Παρανεστίου Δράμας, πραγματοποιούν απεργία πείνας. Αιτήματά τους είναι η άμεση απελευθέρωση και η νομιμοποίησή τους. Αναγνωρίζοντας ως παράλογη και άδικη τη συνθήκη της κράτησής τους δεν δέχονται να παραμένουν φυλακισμένοι περιμένοντας την όποια διαδικασία χορήγησης χαρτιών. Αυτή τη στιγμή στο Παρανέστι είναι φυλακισμένοι 210 μετανάστες και περίπου 80 ανήλικοι, ενώ ανάμεσά τους υπάρχουν άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας που “αντιμετωπίζονται” μόνο με παυσίπονα.

Διεκδικούν την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους και ξεκινούν τον αγώνα τους στηριζόμενοι στις δυνάμεις τους αλλά και στην έμπρακτη αλληλεγγύη του κινήματος που οφείλει να σταθεί αποφασιστικά δίπλα τους. Είναι οι ίδιοι που μας καλούν να χτίσουμε μια κοινότητα αγώνα μαζί τους ενάντια σε ό,τι μας διαιρεί και μας καταπιέζει.

Όλες αυτές τις ημέρες οι μετανάστες απεργοί πείνας δέχονται συνεχώς απειλές και καψόνια από τους δεσμοφύλακές τους. Απειλές ότι θα τους σκορπίσουν σε διαφορετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, παρακράτηση αντικειμένων και χρημάτων που τους στέλνουν φίλοι τους απ’ έξω με τον εκβιασμό ότι θα τους τα δώσουν μόνο εάν σταματήσουν την απεργία πείνας, αδιαφορία από το γιατρό του στρατοπέδου για την επιβάρυνση της υγείας τους λόγω της απεργίας πείνας. Εν τω μεταξύ οι αυτοτραυματισμοί μεταναστών που δεν αντέχουν πλέον την κράτησή τους αποτελεί καθημερινό φαινόμενο.

Φυσικά δεν είναι μόνο στο συγκεκριμένο στρατόπεδο που οι μετανάστες εξεγείρονται. Στις 16.3 πάνω από 300 μετανάστες έκαναν απεργία πείνας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Κορίνθου, ενώ από τις 09.3 γίνονται μαζικές απεργίες πείνας σε 7 στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Μ. Βρετανία.

Στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών λειτουργούν στην ελληνική επικράτεια από την προηγούμενη δεκαετία, συμβάλλοντας με διαφορετικό τρόπο ανά περίοδο, ανάλογα με τις επιδιώξεις της αντιμεταναστευτικής στρατηγικής του ελληνικού κράτους. Άσχετα με τους ευφάνταστους τίτλους που λαμβάνουν, σε αυτά στοιβάζονται εκατοντάδες μετανάστες με μοναδικό τους “έγκλημα” το ότι αναζήτησαν ένα καλύτερο μέλλον. Ένα μέλλον μακριά από τον τόπο καταγωγής τους (Μέση Ανατολή, Αφρική, Ασία)που είναι το επίκεντρο του επεκτατισμού των δυτικών κρατών.

Στα χρόνια της ευμάρειας, η εκμετάλλευση και η υποτιμημένη εργασία των μεταναστών στα κάτεργα των μικρών και μεγάλων αφεντικών ήταν αυτή που έχτισε την ισχυρή Ελλάδα. Τώρα οι άλλοτε χρήσιμοι δούλοι-απαγορευμένοι εργάτες μαζί με ένα μεγάλο κομμάτι του ντόπιου προλεταριάτου έγιναν περιττοί ως φθηνό εργατικό δυναμικό. Και γι’ αυτό τους έχει αποδοθεί πια ένας νέος ρόλος: διαφημισμένα θύματα του καθεστώτος εξαίρεσης, άνθρωποι-σκουπίδια, βορά για το μίσος κάθε είδους ρατσιστή και φασίστα.

Με πολλαπλούς τρόπους, η «βιομηχανία» καταγραφής, στιγματισμού, εκτεταμένου πολέμου εντός και εκτός Ευρώπης, ο εγκλωβισμός και ως ένα βαθμό η εξόντωση θα μπορούσε να αποτελέσει εν μέρει μια κερδοφόρα διέξοδο για ένα μέρος του κεφαλαίου. Όμως, το συγκεκριμένου μέρος αυτής της διαδικασίας, η κατασκευή και η συντήρηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης δεν είναι δίχως τα άμεσα οικονομικά τους οφέλη. Είναι γνωστό πως πολύ ζεστό χρήμα εισρέει από τη ΕΕ, χρήμα που μοιράζεται για σίτιση, κουβέρτες, καθαρισμό, φύλαξη κ.α. Έτσι διάφορα μικρά και μεγάλα ντόπια αφεντικά (εταιρείες φύλαξης, καθαριστήρια, catering και πολλά ακόμη) προσπαθούν με κάθε τρόπο να βγάλουν λεφτά με “πρώτη ύλη” τη ζωή των απαγορευμένων μεταναστών και μεταναστριών.

Δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστεύουμε ότι οι νέοι διαχειριστές του ελληνικού κράτους, επιφυλάσσουν κάποια καλύτερη τύχη σε αυτούς που είναι εξ αρχής πεταμένοι εκτός της όποιας προσπάθειας για κοινωνική συναίνεση. Όπως κάθε καπιταλιστικά οργανωμένο κράτος, ασχέτως με το ποια θα είναι η ομιλούσα κεφαλή του, το μόνο που μπορεί να κάνει με τους μετανάστες είναι να συντηρεί το καθεστώς κυνηγητού και ανελευθερίας που βιώνουν. Ένα καθεστώς που δεν αρχίζει ούτε τελειώνει μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Διαρθρώνεται επιμελώς γύρω από τα σύνορα και μέσα στα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα και διεκπεραιώνεται από τους μπάτσους, και τη μαφία. Τι κι αν εξωραϊστούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τι κι αν το ξύλο και το κυνηγητό γίνεται με τακτ. Το μόνο σίγουρο είναι πως ταυτόχρονα θα συνεχίσουν να υπάρχουν περιστατικά με ανθρώπους που εξοντώνονται στα σύνορα, που εγκλωβίζονται σε δουλειές για ψίχουλα, που πρέπει να ζουν με τις σφαίρες να σφυρίζουν στα αυτιά τους.

Εμείς ούτε μπορούμε, ούτε επιτρέπεται να κάνουμε πίσω πιστεύοντας σε φρούδες κοινοβουλευτικές ελπίδες, βγάζοντας μόνοι τα μάτια μας. Ενάντια σε κάθε διαμεσολάβηση, οφείλουμε να στηρίζουμε τους αγώνες των μεταναστών/στριων που είναι και δικοί μας αγώνες. Όλοι μαζί, ντόπιοι και ξένοι, κομμάτια της ίδια τάξης, να αγωνιστούμε μέχρι το γκρέμισμα και του τελευταίου κέντρου κράτησης. Μέχρι οι διαχωρισμοί που μας επιβάλλουν το κεφάλαιο και το κράτος να αποτελέσουν παρελθόν.

Συνέλευση no lager στη θεσσαλονίκη

Μάρτιος 2015

{gallery alignment=left-float}/Photos/paranesti/Freedom.jpg{/gallery}

αναδημοσίευση από

athens.indymedia.org

Περίπου 40 σύντροφοι και συντρόφισσες συμμετείχαμε σε δράση αλληλεγγύης έξω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στο Παρανέστι. Την πρωτοβουλία για τη δράση είχε η συνέλευση No Lager Θεσσαλονίκης.

Προσεγγίσαμε το στρατόπεδο από το βουνό (1η φωτό), κοντά στις πτέρυγες όπου κρατούνται οι μετανάστες και όπου βρίσκεται σε εξέλιξη απεργία πείνας από τη Δευτέρα 23 Μάρτη (στη 2η φωτό οι απεργοί πείνας).

Για σχεδόν δύο ώρες ανταλλάσσαμε συνθήματα με τους φυλακισμένους μετανάστες, οι οποίοι έφτιαξαν επιτόπου αυτοσχέδια πανώ, σχημάτισαν με ρουχα τις λέξεις «FREEDOM OR DEATH», μας πετούσαν χάρτινες μπάλες με μηνύματα [ανάμεσά τους κι ένα χαρτί «εθελοντικής απέλασης»(!) που τους είχαν δώσει να υπογράψουν]…

Δύσκολα μπορούν να περιγραφούν τα συναισθήματα, το μόνο βέβαιο είναι ότι η αλληλεγγύη πρέπει να συνεχιστεί μέχρι την απελευθέρωση και του τελευταίου μετανάστη από τα ελληνικά Γκουαντάναμο.

Λευτεριά στους φυλακισμένους μετανάστες!

Χαρτιά σε όλους/ες τους μετανάστες/τριες!

Όταν το κίνημα αναλαμβάνει τις ευθύνες του, οι ανησυχίες του κάθε Πανούση για το «πόσους μετανάστες χωράει η ελλάδα» γίνονται στάχτη!

αναδημοσίευση από

no lager θεσσαλονικη

We are on hunger strike. Close Paranesti camp. Bring liberty to obtain documents on our names. Being free is the natural right of a human being. We have to go on hunger strike for our request to the greek government. Being free is our human right that should belong to us. To go un hunger strike is to strike out on our freedom. Death is to continue strike. Or death or freedom.

Lippis

Waqas Hassan

Wajid Hussain

Aamir Sohail

Muhammad Bilal

Abbar Ahmed

Ahmad Bashir

Acoo Burhan

Yaled Mostafa

Evan Nazem Hassan

Aras Aram

Alawse Alaa

Ahmad Alhal Shini

Arejalel Ahmad

Reda Abdoalhlem

Fazel Bashir Bashir

Gulan Ali

Meraj Sarmadi

Arash Godarzi

Mohsen Nori Jani

Keivan Karimi

Hamed Taghilo

Hossein Ghadimi

apo pakestan, nigeria, iraq, egypt, iran

αναδημοσίευση από

no lager θεσσαλονίκη

Έχουν περάσει λίγες εβδομάδες από τότε που η ελληνική κοινωνία ξαναέπεσε από τα σύννεφα αντικρύζοντας (μέσα από τα μίντια) τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Από τότε πλήθος δημοσιογράφων και ανθρωπιστικών οργανώσεων έχουν σπεύσει να καταδικάσουν τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν πίσω από τα κάγκελα των κέντρων κράτησης μεταναστών, ενώ ο νέος υπουργός των μπάτσων Πανούσης δηλώνει παντού την πρόθεσή του να τα κλείσει… ή τέλος πάντων να τα σουλουπώσει.

Δεν αρκεί να πούμε ότι όλη αυτή η κλάψα είναι υποκριτική, ειδικά από τη στιγμή που η κυβερνοαριστερά προεκλογικά διατυμπάνιζε πως «με τους μετανάστες υπήρχε πρόβλημα» κλείνοντας το μάτι στον ελληνικό ρατσιστικό βούρκο που πήγαινε προς την κάλπη. Κρίνοντας τις, ως αυτό που πραγματικά είναι, οι «ανθρωπιστικές» προτάσεις για το πρόβλημα, συνεχίζουν να καταφάσκουν στη διαχείριση μιας υποτιμημένης/πλεονάζουσας ζωής και δεν αντιπαρατίθενται στην ουσία της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Και δεν το κρύβουν, αφού τα βασικά επιχειρήματα όσων προωθούν τον εξωραϊσμό των στρατοπέδων συγκέντρωσης είναι ο διεθνής διασυρμός της χώρας και τα πρόστιμα που καταβάλλονται για την μη τήρηση των προδιαγραφών λειτουργίας τους.

Πίσω από τις, εκ του ασφαλούς, καταγγελίες, η συνθήκη του εγκλεισμού παραμένει το ίδιο βασανιστική για αυτούς που την βιώνουν. Οι μπάτσοι και οι δεσμοφύλακες εντός των στρατοπέδων και των κρατητηρίων συνέχιζουν να υπενθυμίζουν στους έγκλειστους μετανάστες αυτό που ευθαρσώς δήλωνε ο πρόεδρος του σύριζα, ότι «το κράτος έχει συνέχεια». Συνέχεια στις δολοφονίες… Γιατί κάθε αυτοκτονία μπροστά στην απόγνωση που προκαλεί ο εγκλεισμός, κάθε θάνατος που προκαλείται από την εσκεμμένη αδιαφορία των ανθρωποφυλάκων για όσους πάσχουν από κάποια ασθένεια είναι δολοφονίες με όλη την σημασία της λέξης.

Απέναντι στους ελιγμούς και τις υποσχέσεις του σύριζα, οι μετανάστες δεν καταλαβαίνουν από «αλλαγές» και «ελπίδες που έρχονται». Δεν συμβιβάζονται ούτε με μια “ανθρωπιστική” κράτηση 6 μηνών ούτε με την εξίσου “ανθρωπιστική” 6μηνη αναστολή της απέλασής τους.

Από τις 23 Μαρτίου 23 μετανάστες, έγκλειστοι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Παρανεστίου Δράμας, πραγματοποιούν απεργία πείνας. Αιτήματά τους είναι η άμεση απελευθέρωση και η νομιμοποίησή τους. Αναγνωρίζοντας ως παράλογη και άδικη τη συνθήκη της κράτησής τους δεν δέχονται να παραμένουν φυλακισμένοι περιμένοντας την όποια διαδικασία χορήγησης χαρτιών. Αυτή τη στιγμή στο Παρανέστι είναι φυλακισμένοι 210 μετανάστες και περίπου 80 ανήλικοι, ενώ ανάμεσά τους υπάρχουν άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας που “αντιμετωπίζονται” μόνο με παυσίπονα.

Διεκδικούν την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους και ξεκινούν τον αγώνα τους στηριζόμενοι στις δυνάμεις τους αλλά και στην έμπρακτη αλληλεγγύη του κινήματος που οφείλει να σταθεί αποφασιστικά δίπλα τους. Είναι οι ίδιοι που μας καλούν να χτίσουμε μια κοινότητα αγώνα μαζί τους ενάντια σε ό,τι μας διαιρεί και μας καταπιέζει.

Όλες αυτές τις ημέρες οι μετανάστες απεργοί πείνας δέχονται συνεχώς απειλές και καψόνια από τους δεσμοφύλακές τους. Απειλές ότι θα τους σκορπίσουν σε διαφορετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, παρακράτηση αντικειμένων και χρημάτων που τους στέλνουν φίλοι τους απ’ έξω με τον εκβιασμό ότι θα τους τα δώσουν μόνο εάν σταματήσουν την απεργία πείνας, αδιαφορία από το γιατρό του στρατοπέδου για την επιβάρυνση της υγείας τους λόγω της απεργίας πείνας. Εν τω μεταξύ οι αυτοτραυματισμοί μεταναστών που δεν αντέχουν πλέον την κράτησή τους αποτελεί καθημερινό φαινόμενο.

Φυσικά δεν είναι μόνο στο συγκεκριμένο στρατόπεδο που οι μετανάστες εξεγείρονται. Στις 16.3 πάνω από 300 μετανάστες έκαναν απεργία πείνας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Κορίνθου, ενώ από τις 09.3 γίνονται μαζικές απεργίες πείνας σε 7 στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Μ. Βρετανία.

Στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών λειτουργούν στην ελληνική επικράτεια από την προηγούμενη δεκαετία, συμβάλλοντας με διαφορετικό τρόπο ανά περίοδο, ανάλογα με τις επιδιώξεις της αντιμεταναστευτικής στρατηγικής του ελληνικού κράτους. Άσχετα με τους ευφάνταστους τίτλους που λαμβάνουν, σε αυτά στοιβάζονται εκατοντάδες μετανάστες με μοναδικό τους “έγκλημα” το ότι αναζήτησαν ένα καλύτερο μέλλον. Ένα μέλλον μακριά από τον τόπο καταγωγής τους (Μέση Ανατολή, Αφρική, Ασία)που είναι το επίκεντρο του επεκτατισμού των δυτικών κρατών.

Στα χρόνια της ευμάρειας, η εκμετάλλευση και η υποτιμημένη εργασία των μεταναστών στα κάτεργα των μικρών και μεγάλων αφεντικών ήταν αυτή που έχτισε την ισχυρή Ελλάδα. Τώρα οι άλλοτε χρήσιμοι δούλοι-απαγορευμένοι εργάτες μαζί με ένα μεγάλο κομμάτι του ντόπιου προλεταριάτου έγιναν περιττοί ως φθηνό εργατικό δυναμικό. Και γι’ αυτό τους έχει αποδοθεί πια ένας νέος ρόλος: διαφημισμένα θύματα του καθεστώτος εξαίρεσης, άνθρωποι-σκουπίδια, βορά για το μίσος κάθε είδους ρατσιστή και φασίστα.

Με πολλαπλούς τρόπους, η «βιομηχανία» καταγραφής, στιγματισμού, εκτεταμένου πολέμου εντός και εκτός Ευρώπης, ο εγκλωβισμός και ως ένα βαθμό η εξόντωση θα μπορούσε να αποτελέσει εν μέρει μια κερδοφόρα διέξοδο για ένα μέρος του κεφαλαίου. Όμως, το συγκεκριμένου μέρος αυτής της διαδικασίας, η κατασκευή και η συντήρηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης δεν είναι δίχως τα άμεσα οικονομικά τους οφέλη. Είναι γνωστό πως πολύ ζεστό χρήμα εισρέει από τη ΕΕ, χρήμα που μοιράζεται για σίτιση, κουβέρτες, καθαρισμό, φύλαξη κ.α. Έτσι διάφορα μικρά και μεγάλα ντόπια αφεντικά (εταιρείες φύλαξης, καθαριστήρια, catering και πολλά ακόμη) προσπαθούν με κάθε τρόπο να βγάλουν λεφτά με “πρώτη ύλη” τη ζωή των απαγορευμένων μεταναστών και μεταναστριών.

Δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστεύουμε ότι οι νέοι διαχειριστές του ελληνικού κράτους, επιφυλάσσουν κάποια καλύτερη τύχη σε αυτούς που είναι εξ αρχής πεταμένοι εκτός της όποιας προσπάθειας για κοινωνική συναίνεση. Όπως κάθε καπιταλιστικά οργανωμένο κράτος, ασχέτως με το ποια θα είναι η ομιλούσα κεφαλή του, το μόνο που μπορεί να κάνει με τους μετανάστες είναι να συντηρεί το καθεστώς κυνηγητού και ανελευθερίας που βιώνουν. Ένα καθεστώς που δεν αρχίζει ούτε τελειώνει μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Διαρθρώνεται επιμελώς γύρω από τα σύνορα και μέσα στα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα και διεκπεραιώνεται από τους μπάτσους, και τη μαφία. Τι κι αν εξωραϊστούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τι κι αν το ξύλο και το κυνηγητό γίνεται με τακτ. Το μόνο σίγουρο είναι πως ταυτόχρονα θα συνεχίσουν να υπάρχουν περιστατικά με ανθρώπους που εξοντώνονται στα σύνορα, που εγκλωβίζονται σε δουλειές για ψίχουλα, που πρέπει να ζουν με τις σφαίρες να σφυρίζουν στα αυτιά τους.

Εμείς ούτε μπορούμε, ούτε επιτρέπεται να κάνουμε πίσω πιστεύοντας σε φρούδες κοινοβουλευτικές ελπίδες, βγάζοντας μόνοι τα μάτια μας. Ενάντια σε κάθε διαμεσολάβηση, οφείλουμε να στηρίζουμε τους αγώνες των μεταναστών/στριων που είναι και δικοί μας αγώνες. Όλοι μαζί, ντόπιοι και ξένοι, κομμάτια της ίδια τάξης, να αγωνιστούμε μέχρι το γκρέμισμα και του τελευταίου κέντρου κράτησης. Μέχρι οι διαχωρισμοί που μας επιβάλλουν το κεφάλαιο και το κράτος να αποτελέσουν παρελθόν.

Συνέλευση no lager στη θεσσαλονίκη

Μάρτιος 2015

{gallery alignment=left-float}/Photos/paranesti/IMG_9766.jpg{/gallery}

αναδημοσίευση από

no lager θεσσαλονικης

Στις 23.3 ξεκινούν απεργία πείνας 23 έγκλειστοι μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Παρανεστίου Δράμας. Αιτήματά τους είναι η άμεση απελευθέρωση και η νομιμοποίησή τους. Αναγνωρίζοντας ως παράλογη και άδικη τη συνθήκη της κράτησής τους δεν δέχονται να παραμένουν φυλακισμένοι περιμένοντας την όποια διαδικασία χορήγησης χαρτιών. Αυτή τη στιγμή στο Παρανέστι είναι φυλακισμένοι 210 μετανάστες και περίπου 80 ανήλικοι, ενώ ανάμεσά τους υπάρχουν άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας που “αντιμετωπίζονται” μόνο με παυσίπονα.

Μπορεί η κράτηση να φαίνεται πλέον ότι δεν ξεπερνά το 18μηνο, η συνθήκη ωστόσο του εγκλεισμού παραμένει το ίδιο βασανιστική. Προκλητικά απέναντι στους ελιγμούς και τις υποσχέσεις του σύριζα, οι μετανάστες δεν συμβιβάζονται ούτε με μια “ανθρωπιστική” κράτηση 6 μηνών ούτε με την εξίσου “ανθρωπιστική” 6μηνη αναστολή της απέλασής τους.

Διεκδικούν την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους και ξεκινούν τον αγώνα τους στηριζόμενοι στις δυνάμεις τους αλλά και στην έμπρακτη αλληλεγγύη του κινήματος που στέκεται αποφασιστικά δίπλα τους. Είναι οι ίδιοι που μας καλούν να χτίσουμε μια κοινότητα αγώνα μαζί τους ενάντια σε ό,τι μας διαιρεί και μας καταπιέζει. Η ανάδειξη και η στήριξη του αγώνα τους από εμάς είναι αποφασιστικής σημασίας τόσο ως κομμάτι των σχέσεων συντροφικότητας και εμπιστοσύνης που προσπαθούμε να χτίσουμε όσο και για την ίδια τη συνέχιση του αγώνα.

Φυσικά δεν είναι μόνο στο συγκεκριμένο στρατόπεδο που οι μετανάστες εξεγείρονται. Στις 16.3 πάνω από 300 μετανάστες έκαναν απεργία πείνας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Κορίνθου, ενώ από τις 09.3 γίνονται μαζικές απεργίες πείνας σε 7 στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Μ. Βρετανία.

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

συνέλευση no lager στη θεσσαλονίκη